Kuik Jan

Kuik Jan (1985-1970), urodził się 31 grudnia 1985 roku w Konarzewie (gmina Dopiewo) w rodzinie rolnika Jana i Józefy z domu Czyż. Był najstarszym dzieckiem z 13 dzieci. Miał 6 braci i 6 sióstr. Ukończył szkołę powszechną w Konarzewie. Po ukończeniu szkoły pracował w gospodarstwie rolnym rodziców. 7 maja 1915 roku został, powołany do armii pruskiej i walczył na frontach wschodnim i zachodnim I wojny światowej jako artylerzysta. Z wojska niemieckiego został zwolniony 25 listopada 1918 roku. Z chwilą wybuchu Powstania Wielkopolskiego 28 grudnia 1918 roku wstąpił jako ochotnik do oddziału powstańczego powiatu zachodnio poznańskiego, który został zorganizowany w Dopiewie przez podporucznika Andrzeja Kopę z Trzcielina. Brał udział w zdobyciu stacji lotniczej w Ławicy koło Poznania. Od 19 stycznia 1919 bierze czynny udział w walkach pod Międzychodem i Kępnem w baterii artylerii ciężkiej pod dowództwem por. Przybylaka a dowódcą odcinka frontu był kpt. Springer, który w Sierakowie odbierał przysięgę od oddziałów powstańczych. Później został skierowany do 1 Pułku Artylerii Ciężkiej Wielkopolskiej i służył w tym oddziale do zakończenia działań powstańczych. Brał udział w wojnie bolszewickiej. Po zakończeniu działań wojennych pozostał w pułku do 1 września 1926 roku jako podoficer zawodowy. Przechodzi do formacji do Poznania do przeszkalania nowych oddziałów gdzie pozostaje w charakterze podoficera zawodowego do 1926 roku, kiedy zostaje z 4 baterii 7 p.a.c. na własną prośbę zwolniony.

Po przejściu do rezerwy rozpoczął prace w kolejnictwie: na stacji kolejowej Ławica, potem pełnił służbę jako zawiadowca stacji w Mokrzu koło Szamotuł, jeszcze później w Antoninku k/Poznania. Odznaczony był: Medalem Pamiątkowym Za Wojnę 1918-1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości; Odznaką Pamiątkową Wojsk Wielkopolskich, Odznaką Pamiątkową 7 Pułku Artylerii Ciężkiej. W 1923 roku zawarł w Wągrowcu związek małżeński ze Stanisławą Zamiar (1901-1985), z którą miał dzieci: Aleksandrę (1925-2008), Tadeusza (1929), Henryka (1932). Zmarł 17 lipca 1970 roku w Poznaniu i pochowany jest na Cmentarzu Komunalnym na Miłostowie.

Rok 1923 – Ogłoszenie o zapowiedziach ślubnych
Rok 1937 – Nagroda za upiększanie prowadzonej stacji kolejowej w Mokrzu
Rok 1939 – odznaczenie Brązowym Krzyżem Zasługi
Rok 1919 – Powstanie wielkopolskie – Przysięga, wyjście z kościoła pw. NMP Niepokalanie Poczętej w Sierakowie, ul. Poznańska – zaznaczony krzyżykiem Jan Kuik (za żołnierzem z bębnem)
Lata 20-te – Kuik Jan – ułan

źródło:
Centralne Archiwum Wojskowe w Warszawie, akta odznaczeniowe; Zbiory gabinetu Pamiątek Historycznych Eligiusza Tomkowiaka w Dopiewie; Kościański Z.,Tomkowiak E., Mieszkańcy Gminy Dopiewo w Powstaniu Wielkopolskim 1918-1919; Słownik Biograficzny, Dopiewo 2010, s.70