Dla aktualnie występującego w Polsce nazwiska Kuik, historia zaczyna się od nazwiska Kuik-Studziński. Występowało ono i występuje jako przydomek szlacheckiej rodziny Studzińskich, pochodzącej ze wsi Studzienice w pow. bytowskim. Wieś nazywała się pierwotnie Studzienica i wywodzi swoją nazwę od pobliskiego jeziora Studzienica, dziś nazywanego Studzieniczno. Nazwa jeziora jest strukturą utworzoną od podstawy studzona (woda) za pomocą przyrostka -ica.
Kuik-Studziński
Z biegiem czasu pojawiło się uproszczenie nazwiska przez usunięcie drugiego członu. Gdy w 1860 r. Marcin Kuik-Studziński migrował z Pomorza na Mazowsze, drugi człon nazwiska zniknął w zapisach ksiąg kościelnych. Zrobił to albo ksiądz rejestrujący akt dla uproszczenia wpisu, albo osoba zgłaszająca, chcąc odróżnić się lub nawet odciąć od historycznych korzeni szlacheckich.
Kujik
W sytuacji gdy osoba zgłaszająca wymawiała nazwisko Kuik niewyraźnie, ksiądz mógł inaczej zrozumieć brzmienie nazwiska i wpisać je do dokumentu błędnie. Zaś osoba niepiśmienna nie potrafiła zweryfikować błędu, potwierdzając „krzyżykami” nowy wariant nazwiska. Ten zaś w końcu się przyjmował w kolejnych pokoleniach.
Ksiądz wymawiane nazwisko Kuik zapisał fonetycznie Kujik. Zgłaszający zaś powtórzył zapis księdza podpisując dokument, mimo tego, że nazywał się Kuik.
Błąd był powielany w kolejnych zapisach i został wyprostowany dopiero w późniejszych latach.
Kuich
Anna Kuik ur. 1826 w Skicu k/Złotowa, w akcie ślubu wpisana jest pod nazwiskiem Kuich.
W dokumentach urodzenia dzieci wpisana pod panieńskim nazwiskiem Kuik.
Knik
Pomylenie litery „u” jako „n” w nazwisku Kuik w dokumencie, następowało tam, gdzie to nazwisko pojawiało się w danym środowisku po raz pierwszy. Urzędnik lub ksiądz nie mieli odniesienia do właściwej formy nazwiska. Tak następowała zmiana nazwiska, np. na Knik.
Do Francji emigrował Józef Kuik, nazwisko nosił po ojcu Janie (jak wyżej). Urzędnik we Francji źle odczytał nazwisko z dokumentu i tak pojawia się Knik (jak niżej).
Kujk oraz Kyjk
W okresie zaborów, dokumenty były wypełniane przez urzędników w językach zaborców. Nazwisko wpisywano np. alfabetem rosyjskim. Obcojęzyczny urzędnik w sposób automatyczny zapisywał usłyszane nazwisko inaczej, w efekcie wprowadzając nowy wariant nazwiska.
Kujk oraz Kuik
Gdy rodzina migrowała do innej parafii, proboszcz po raz pierwszy słyszał nazwisko. Nie miał odniesienia do wcześniejszej wersji nazwiska, wiec popełniał błąd. Zgłaszający wpis np. nie umiał czytać, więc nie protestował.
Mało czytelny charakter pisma osoby wpisującej również wpływał na przekręcanie nazwiska. Trudno z nieczytelnego zapisu jednoznacznie ustalić nazwisko.
W publikowanym na stronie drzewie, niezależnie od faktycznego brzmienia nazwiska używa się w miarę możliwości ujednoliconej wersji. Niezależnie od występowania różnych wariantów nazwiska u osób wykazanych w drzewie, wszystkie osoby są ze sobą spokrewnione.
W tekście zawarto fragmenty z pracy prof. Edwarda Brezy, prowadzącego badania nad językiem kaszubskim.